Geweld is een filosofisch knooppunt: een mes dat de geschiedenis van ons denken doorklieft, gapende wonden sneed, die nooit zijn gestopt met bloeden. Van Heraklitos tot Hobbes, Machiavelli tot Marx, Sorel tot Tolstoj, Freud tot Foucault: ideeën die nog steeds naar adem doen happen. Hier lijnrecht tegenover, aan de andere kant van het denken en de tijdloosheid: Filosofie van geweld, een gênant excuus voor wat filosofie zou moeten zijn.
‘Licht en geluid’ belooft een literaire roadmovie te zijn, een mystiek en gevoelig relaas. Maar hoe combineer je de harde werkelijkheid met het mysterieuze? Ongegeneerd en ongeremd raast Van Meenen ver voorbij de grens tussen fantasie en realiteit.
Tijdens het lezen van ‘Stad van goud’, het debuut van Tjeerd Posthuma, wanen lezers zich een eigentijdse Sherlock Holmes of, mooier nog, worden ze mede-auteur van het boek. lees verder
‘Er gebeurde dit, er gebeurde dat’ is een wel bijzonder raak gekozen titel. Enerzijds impliceert het de betrekkelijke banaliteit van de tragiek dat zich in elk mensenleven voltrekt, de ditjes en datjes, alsof het slechts alledaagse akkefietjes zijn; anderzijds toont het aan hoe universeel deze tragiek eigenlijk is. Bovendien verwijst de titel ook naar het gedicht waarmee het verhaal ‘Sprookje’ wordt afgesloten en dat de dualiteit leven-dood waaraan deze verhalenbundel is opgehangen, mooi samenvat. lees verder
Er schuilt gevaar in het op schrift stellen van het gesproken woord. We hebben het dan niet per se over religieuze bronteksten die bij momenten ronduit gevaarlijk zijn. Ook andere vormen durven op papier teleur te stellen. Van de meeste liedjesteksten blijft niets over, theaterteksten moeten al heel sterk zijn en improvisatie is door de band genomen reddeloos verloren. Dachten wij. Tot we Praat maar vol, jongens lazen, de neergeschreven verslaggeving van de Olympische wegrit in Rio de Janeiro.
Journaliste Mia Doornaert brengt in Ontredderde republiek een zeer persoonlijke zoektocht naar de ziel van een land op de dool. De auteur verdedigt met vuur de stelling dat een land vorm krijgt dankzij haar elite, wat uitmondt in een rechtlijnig verhaal dat elke zij- of tegenstroom doodzwijgt. Het Frankrijk waar ik reeds zes jaar woon, blijft daarin ver uit beeld.