Er schuilt gevaar in het op schrift stellen van het gesproken woord. We hebben het dan niet per se over religieuze bronteksten die bij momenten ronduit gevaarlijk zijn. Ook andere vormen durven op papier teleur te stellen. Van de meeste liedjesteksten blijft niets over, theaterteksten moeten al heel sterk zijn en improvisatie is door de band genomen reddeloos verloren. Dachten wij. Tot we Praat maar vol, jongens lazen, de neergeschreven verslaggeving van de Olympische wegrit in Rio de Janeiro.
Journaliste Mia Doornaert brengt in Ontredderde republiek een zeer persoonlijke zoektocht naar de ziel van een land op de dool. De auteur verdedigt met vuur de stelling dat een land vorm krijgt dankzij haar elite, wat uitmondt in een rechtlijnig verhaal dat elke zij- of tegenstroom doodzwijgt. Het Frankrijk waar ik reeds zes jaar woon, blijft daarin ver uit beeld.
De wereld vermag liters verontwaardiging en bergen verzet, laat ons het daarover allereenst zijn. Maar het moet wel erg triestig met ons gesteld zijn, voordat Eva Rovers’ “nieuw licht op verzet” ons op dat vlak veel vooruithelpt.
In Kwaadschiks, het kloeke zesde deel van de Tandeloze Tijd-cyclus, voert A.F.Th. van der Heijden de psychopatische reclameman Nico Dorlas op om de begrippen schuld en boete te herijken. De auteur vraagt veel van de lezer – vooral het geduld wordt op de proef gesteld – maar beloont hem met een prachtig taalregister en een veelzijdige plot.
Met ‘Parcours Gainsbourg’ levert producer en Gainsbourgkenner Rudolph Hecke zijn tweede boek over het monstre sacré van het Franse chanson. Hecke reconstrueert Gainsbourgs levensverhaal als een tocht langs verschillende adressen die in het leven van de zanger een belangrijke rol speelden. Dat levert een boek op vol smakelijke anekdotes, een paar smeuïge onthullingen en hier en daar een schoonheidsfoutje. lees verder
“Ze waren nog nooit op het idee gekomen eens naar West-Berlijn te gaan.” Het is een schijnbaar onschuldig citaat uit Piet de Moors ‘Berlijn. Leven in een gespleten stad’. En toch illustreert het, eenmaal in zijn context geplaatst, treffend waar dit boek in essentie om draait: op onweerstaanbare, caleidoscopische wijze weerspiegelt de Moor in zijn geliefd Berlijn de Europese twintigste-eeuwse geschiedenis – en zoveel meer.